Język koreański i jego sekrety

Zainteresowanie językami azjatyckimi wzrosło ze względu na rosnącą popularność kultur Dalekiego Wschodu oraz wzrost gospodarczy "azjatyckich tygrysów" w XXI wieku. W branży tłumaczeniowej rośnie zapotrzebowanie na osoby znające języki Dalekiego Wschodu. Najpopularniejsze trzy języki pochodzą z Azji Wschodniej - japoński, chiński i koreański. Dziś skupimy się na języku koreańskim - omówimy jego historię i podstawowe cechy.

Geneza

Język koreański i jego alfabet są stosunkowo nowe. Współczesny alfabet koreański (zwany hangul) zaczął kształtować się około XV wieku. Jego twórcą był król Sejong, największy ze wszystkich koreańskich władców. Chciał on stworzyć alfabet, który byłby prostszy niż ten używany wcześniej przez Koreańczyków. Przed stworzeniem hangul Koreańczycy używali liter z alfabetu chińskiego. Sejong miał również na celu ułatwienie wszystkim obywatelom czytania i pisania, niezależnie od ich klasy społecznej. Koreańska szlachta początkowo sprzeciwiała się temu planowi, uważając, że biedni nie powinni mieć dostępu do edukacji. Król Sedzong pozostał nieugięty i alfabet Hangul powstał.

Wpływ historii

Wojna koreańska pozostawiła po sobie niestabilność polityczną i obecną sytuację polityczną. Naród jest podzielony między dwa państwa, komunistyczną Koreę Północną i kapitalistyczną Koreę Południową. Podział ten wpłynął zarówno na systemy polityczne, jak i gospodarcze tych krajów. Te dwa kraje rozwinęły język koreański na dwa różne sposoby. Chociaż nastąpiło to stosunkowo niedawno, istnieją pewne różnice między tymi dwiema wersjami. W Korei Północnej najbardziej zauważalną różnicą są słowa zapożyczone z języków obcych. W Korei Południowej są to głównie angielski i chiński. Koreańczycy z Korei Południowej i Północnej mają różne akcenty.

Jak działa język hangul?

Alfabet koreański jest zupełnie innym systemem niż jego poprzednik, hanja. Nie używa symboli z chińskiego pisma, ale zamiast tego wykorzystuje system oparty na literach podobny do alfabetu łacińskiego. Dźwięk symbolu "h" jest taki sam jak litera "h" z naszego alfabetu. Niestety, na tym podobieństwa się kończą. Język koreański używa systemu "bloków" do łączenia liter w słowa. Język koreański nie zapisuje słów, pisząc każdą literę po kolei, ale łącząc je w "bloki", które tworzą pojedynczy symbol reprezentujący jedną sylabę. Na przykład słowo "jeden" w języku koreańskim jest zapisywane jako: hana. Każdy element symbolu odpowiada pojedynczej literze: h-h, a -a, n-n, a -a. Litery te łączą się, tworząc dwa "bloki" sylab: ha i na. Struktura zdania to kolejna znacząca różnica między koreańskim a większością języków europejskich. W języku koreańskim czasownik zawsze występuje na końcu zdania. Na przykład "Jestem Luke" zostałoby zapisane po koreańsku jako "Jestem Luke". - jeoneun ugassi ibnida.

Sugestie dotyczące kultury

Szacunek dla starszych i osób na wyższych stanowiskach jest bardzo ważny w kulturze koreańskiej. Koreańczycy są tak uprzejmi, że wprowadzili do swojego języka trzy różne formy grzecznościowe. Zmieniają one sposób pisania lub wymawiania słów w zależności od wieku, pozycji i relacji między nadawcą a odbiorcą. Weźmy słowo annyeonghaseyo, które tłumaczy się jako dzień dobry. Słowo to może przybrać trzy różne formy w zależności od tego, kto je wypowiada.

• Jeśli używamy go z młodszą osobą lub rówieśnikiem, z którym mamy luźny związek, użyjemy skróconej wersji: annyeong-annyeong.
• Jeśli rozmawiamy z kimś w naszym wieku, kto jest niewiele starszy od nas lub z kimś zupełnie obcym, używamy podstawowej formy: annyeonghaseyo- annyeonghaseyo.
• Jeśli mówimy do kogoś starszego od siebie, takiego jak dziadek, rodzice lub ktoś na wyższym stanowisku, jak profesor lub szef, użyjemy formalnego zwrotu: annyeonghasibnigga.

Czym jest język koreański? Ma wyjątkową historię, różni się od innych języków, a jego twórcy chcieli uczynić go dostępnym dla jak największej liczby osób. (L. N.)